Tips van de dag

Tips voor elke dag:

Adem altijd gewoon rustig door! Logisch, zul je denken. Maar het lijkt logischer dan het is. Let maar eens op hoe vaak je adem "stokt". Als je ergens van schrikt bijvoorbeeld, maar ook als je boos wordt, of om andere redenen verkrampt. Hou je adem dus in de gaten, verandering is een indicatie dat er wat aan de hand is, en door bewustzijn hiervan kun je automatische reactie leren voorkomen

Voor aan het begin van je werkdag, achter je buro, of in de auto in de file..

Draai langzaam en bewust 8jes met je hoofd. Dus naar voren, links, achteren, terug naar het midden, naar voren, rechts..enz.

Het kan in het begin wat stijfjes of wat pijnlijk voelen, krakend en met het gevoel van lagers die over elkaar schuiven, maar het zal steeds beter gaan. Vergeet vooral niet rustig door te ademen!

En....maak je niet te druk om hoe het eruit ziet voor anderen...we zijn zo geconditioneerd alleen te bewegen zoals het "normaal" gevonden wordt, terwijl we door iets meer te doen zoveel soepeler kunnen worden...l

Relax!

(Werk) tip van vandaag...

Zit je te fronsen? Zijn je kaken op elkaar geklemd? En hoe zit het met je schouders? 

Om te ontspannen gaan we na het werk vaak sporten, naar wellnesscentra of "even eruit"

Je kunt gelukkig ook tijdens het werken al beginnen.

Breng je aandacht eens van je kruin naar je tenen. Voel waar spanning zit, en probeer die bewust los te laten. Constante aanspanning wordt een patroon, je lichaam past zich namelijk gewoon aan. Merk op hoe je, gewoon op je werk, in de auto, in de drukte en hectiek, al kunt beginnen met relaxen :) Goed nieuws toch!

Vragen staat vrij!

Wanneer je merkt dat een opmerking of gedrag van een collega je raakt, of onrustig maakt, weet dan dat je allereerst zelf verantwoordelijk bent voor je reactie. Maar het kan zeker helpen om gewoon rustig te vragen waarom iemand precies zegt wat hij/zij zegt of doet. Misschien is er geen slechte intentie, en als die er wel is dan zal diegene die ook op tafel moeten leggen, en zich ervoor verantwoorden.

Er komt in ieder geval meer openheid en ruimte, en daarmee ook meer mogelijkheden tot wederzijds begrip

Lose your Mind, and come to your Senses

Oftewel: gaan voelen wat er zich daadwerkelijk afspeelt in het hier en nu in plaats van wat je *denkt* vanuit je herinneringen en verwachtingen.
Je herinneringen en verwachtingen staan namelijk nogal eens in de weg van het pure ervaren.

Een fijne manier om dit te oefenen is een massage. Je hoeft alleen maar te observeren hoe die handen op je lichaam voelen. Merk op dat er misschien gedachten of emoties opkomen, en blijf met je aandacht bij je lichaam.
Je bent zo ontspannen bezig met concentratie, met hulp van degene die je masseert

Diezelfde concentratie heb je ook nodig in je meditatie. De massage is dus een mooie stap richting de meditatie!

Verantwoordelijkheid, zelfonderzoek

Helaas is het er  ingeslopen, dat verleggen van verantwoordelijkheid, op de meest geniepige manieren. Het verleggen van verantwoordelijkheid naar een god, een boek, de ander.
Mensen die een collectieve religie/ideologie aanhangen beschuldigen anderen, die zelf de werkelijkheid zoals ze die ervaren onderzoeken, er nogal eens van egoistisch te zijn.
Maar het  zelfonderzoek, de zelfontwikkeling, is juist niet bedoeld om te dienen als middel tot spirituele zelfbevrediging, of om je al dan niet spirituele ego te vergroten.
Het is juist bedoeld om in te zien dat er geen onafhankelijk, losstaand zelf is. Dat het "zelf" onderdeel van alles is, en dat er niks afgescheiden kan zijn, ook al zouden we dat willen. Dat maakt ons allemaal net zo verantwoordelijk voor het geheel. En zo kan zelfonderzoek juist leren onderdeel te zijn van een harmonische samenleving.

We zijn allemaal geboren als levend lichaam/geest organisme, gewoon in ons nakie.
Met onze begeerte en afkeer en daaruit voortkomende gedachten hebben we zo'n lading gelegd op het lichaam, dat we ook daar verantwoordelijkheid zijn gaan verleggen.
Ook al kiest een vrouw er bijvoorbeeld voor naakt over straat te gaan, dan geeft dat een man nooit een vrijbrief om z'n eigen verantwoordelijkheid te ontlopen en te nemen wat niet vrijwillig gegeven wordt. Het is een laf excuus om te zeggen "ze vroeg erom, ze kleedde zich ernaar, ze zei het verkeerde enz." . Het is ook een ontkenning van eigen keuzevrijheid, je maakt jezelf tot marionet aan de touwtjes van je begeerte.
Je kunt er namelijk ook voor kiezen elkaar te beschermen. Niet te doen bij de ander wat je zelf niet wil dat jou gebeurt. Niet te nemen wat niet gegeven wordt. Die keuze hebben wij, als mensen.
Te handelen vanuit welwillendheid naar het leven, niet vanuit minachting voor het leven.

Ik snap dat we niet in een utopie leven. Dat mensen nu eenmaal conditioneringen hebben, en begeerte en afkeer. Maar toch....we kunnen ons er wel bewust van zijn.
Wat zeg ik tegen m'n dochter, als ik haar waarschuw niet alleen over straat te fietsen 's nachts. Welke boodschap geef ik door: "het is niet veilig want er zijn nu eenmaal mensen die...."
Maar ik kan en wil de verantwoordelijkheid voor die mensen niet bij haar leggen. Zij doet die mensen niets aan wat hun gedrag kan rechtvaardigen.

Ik hoop dat we dit allemaal kunnen doen. Dat ook onze mannen / broers / zonen kunnen leren om te gaan met hun eigen keuzevrijheid en verantwoordelijkheid.
We moeten elkaar daar dan wel op durven aanspreken. Zonder het risico te lopen op geweld.

Verbeter de wereld....

Lieve mensen.

Haat is haat. Compassie is compassie.
Je kunt wel denken dat jouw haat en boosheid terecht is omdat de ander zo slecht is, maar dan hou je jezelf toch voor de gek.
Een zuivere dialoog en wederzijds begrip ontstaat alleen als alle partijen voorbij hun overtuigingen kunnen kijken. Het wordt lastig wanneer er constant om respect en begrip wordt gevraagd maar alleen de ander zich moet aanpassen.
Mijn dochter heeft bijvoorbeeld een islamitisch vriendinnetje (en ja, dat had ook gereformeerd kunnen zijn) waar ze prima gesprekken mee heeft, maar merkt dat er toch afstand blijft omdat het vriendinnetje, hoewel ze relatief “vrij” (hier begint het meten met 2 maten al) wordt opgevoed, heel vaak dingen niet mag of dingen juist moet vanwege haar religie. Die afstand wordt dus van de andere kant gecreeerd.
Op Facebook lees ik vaak “je mag zijn wie je bent” en “alles mag er zijn”. Heel fijn hoor, maar alles is er gewoon, of je nu vindt dat het mag of niet. Daar hebben we gewoon mee te dealen.
Het is trouwens opvallend hoe zeer iets er niet mag zijn als t niet meer in straatje van eigen overtuiging past.
Er zijn heel wat landen waar je niet mag zijn wat je bent. Behoorlijk wat religies die je niet accepteren op de manier waarop de natuur je gemaakt heeft, open en bloot.
 Dialoog en wederzijds begrip kun je niet afdwingen. Dat begint bij jezelf. Elk gesprek moet gevoerd kunnen worden, ook (of vooral) de ongemakkelijke, waarin je niet bevestigd wordt in je eigen gelijk.
Hoe kunnen we ooit groeien als we alleen in ons eigen cirkeltje bevestiging zoeken (en dus ook vinden)?
Verongelijkt roepen hoe dom die ander is, of ten overstaan van Facebook telkens melden dat je je schaamt voor je medemens die dom heeft gekozen, allemaal eigen ego kwestie.
Je kunt woorden als “sociaal” en “compassie” niet alleen gebruiken als stok om een ander mee te slaan en vervolgens zelf die ander uitschelden of met geweld bedreigen.
Dit zijn eigenschappen die je kunt uitleggen door ze te laten zien. Juist naar degenen waar je het niet mee eens bent. En dat is niet hetzelfde als die mensen naar de mond praten, of altijd hun zin geven.
Geef ook die ander de kans om voorbij zn eigen overtuigingen te leren kijken.